Historia

Wszystko zaczęło się w 1898 roku dzień przed wigilią. Łódź była wtedy na terenie zaboru rosyjskiego. Na początku istniały dwie linie tramwajowe, które obsługiwały śródmieście, a w 1899 roku były już cztery. W 1901 roku ruszyły dwie linie podmiejskie - do Zgierza i Pabianic. W latach 1910-1931 linie tramwajowe połączyły z Łodzią miejscowości takie jak: Konstantynów Łódzki, Lutomiersk, Ozorków, Aleksandrów Łódzki, Rzgów i Tuszyn. Sieć ta została utrzymana do końca lat 70, kiedy zlikwidowano ruch na linii Rzgów - Tuszyn. W pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych zlikwidowano większość z nich, ale na szczęście proces ten zahamował.

Po II wojnie światowej sieć podmiejska i miejska zostały upaństwowione i przekazane Miejskiemu Przedsiębiorstwu Komunikacyjnemu w Łodzi (MPK), które znacznie rozbudowało sieć lini, ale linie podmiejskie zostawiło prawie bez zmian. Łódzka i podłódzka sieć tramwajowa cechuje się wąskim rozstawem torów (1000 mm). Miał też powstać największy projekt w aglomeracji Łódzkiej, czyli Łódzki Tramwaj Regionalny, był to projekt szybkiego tramwaju, który miał połączyć Pabianice - Łódź - Zgierz. Łódzki Tramwaj Regionalny został jednak wykonany tylko między Helenówkiem a Chocianowicami. 1 października 2013 roku rozpoczęto przebudowę trasy W-Z, która zakończyła się 31 października 2015 roku. Trasa linii 10 (Retkinia-Widzew Augustów) została przebudowana, wybudowano nowe tory począwszy od krańcówki Widzew Augustów przez al. Hetmańską, ul. Kazimierza Odnowiciela, al. Ofiar Terroryzmu 11 Września aż do krańcówki Olechów. Do obsługi linii 10 zakupiono nowe tramwaje Pesa Swing, które były w 100% niskopodłogowe. Kupiono też wagony NF6D z Niemiec, które pojechały na wielu trasach. W 2015 roku otworzono centrum przesiadkowe - Stajnię Jednorożców.

[Źródło: Wikipedia]